Σοάρες σε Τσίπρα: "Από την Ελλάδα θα ξεκινήσει η κατάρρευση της λιτότητας" (photos)

Συνάντηση με την εμβληματική προσωπικότητα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας Μάριο Σοάρες είχε, το απόγευμα του Σαββάτου 26.04.2014, στο Πόρτο, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αλέξης Τσίπρας.

 Κατά τη συνάντηση, ο Μάριο Σοάρες εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Στην επισήμανση του Αλέξη Τσίπρα ότι: «Θα χρειαστούμε συμμαχίες», ο Μάριο Σοάρες ανταπάντησε πως είναι αναγκαία η ευρεία συμμαχία του ευρωπαϊκού Νότου, για να απελευθερωθούμε, κατά τη διατύπωσή του, από τη λιτότητα. «Μπορείτε να υπολογίζετε σʼ εμένα», διαβεβαίωσε ο Μάριο Σοάρες τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. «Θα ασκήσω κάθε δυνατή πίεση για το σκοπό αυτό».

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Μάριο Σοάρες είπε στον Αλέξη Τσίπρα: «Παρακολουθώ την πορεία σας και σας εκτιμώ ιδιαίτερα. Την Παρασκευή συνάντησα τον πρώην Πρόεδρο της Βραζιλίας Λουις Ινάσιο Λούλα, στον οποίο ανέφερα ότι θα έχουμε συνάντηση και σας  στέλνει θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς».

Ο Μάριο Σοάρες υπενθύμισε πως αγαπά την Ελλάδα και υπήρξε φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά, όπως είπε ο ίδιος, το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου.

 Προς το τέλος της συνάντησης, ο Μάριο Σοάρες διηγήθηκε πως, σε συναντήσεις του με τον Σαντιάγο Καρίγιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου στην Ευρώπη, όταν όλοι τους ήταν εξόριστοι στη διάρκεια των δικτατορικών καθεστώτων στις τρεις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία ανέλυαν ποια χώρα ήταν η πιθανότερη για να καταρρεύσει πρώτη η δικτατορία. Και, πράγματι, συμπέραιναν ότι η Πορτογαλία ήταν η πρώτη υποψήφια χώρα. Συμφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα ότι, τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα είναι η χώρα απʼ όπου σήμερα θα ξεκινήσει η κατάρρευση της λιτότητας στην Ευρώπη και ελπίζει στη συνέχεια να γίνει το ίδιο σε Πορτογαλία και Ισπανία.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάριο Σοάρες είναι ο ιδρυτής και πρώτος γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές, δύο χρόνια μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλλων της 25ης Απριλίου 1974, ο Μάριο Σοάρες ανέλαβε πρωθυπουργός (1976-1978). Για δεύτερη φορά διετέλεσε πρωθυπουργός τη διετία 1983-1985. Στη συνέχεια, εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δύο διαδοχικές θητείες, από το 1986 ως το 1996.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν, σε εκδήλωση της Αριστεράς στο Πόρτο για την επέτειο των  40 ετών από την Επανάσταση των γαρυφάλλων:

«Πολίτες του Πόρτο,

Φίλες και Φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

 

Είμαι, σήμερα, ανάμεσά σας.

Για να ξεκινήσουμε την πορεία της ελπίδας και της αλλαγής.

Με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία ότι στις 25 Μαΐου η Ευρώπη θα στρίψει Αριστερά.

 Στις 25 Μαΐου ψηφίζουμε το Bloco, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ευρωπαϊκή Αριστερά για να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Γιατί αυτές οι ευρωεκλογές είναι ξεχωριστές.

Είναι δημοψήφισμα ζωής.

Για πρώτη φορά, το αποτέλεσμά τους είναι τόσο κρίσιμο για την Ευρώπη, για τις χώρες μας, για την καθεμία και τον καθένα από εμάς.

 Η ψήφος μας επηρεάζει την πορεία, όχι μόνον της χώρας μας, όχι μόνον της Πορτογαλίας ή της Ελλάδας, αλλά όλης της Ευρώπης.

 Και τώρα μπορούμε.

Τώρα επείγει.

Να ανακόψουμε το νεοφιλελευθερισμό και τη γερμανική Ευρώπη.

Μπορούμε και επείγει.

Να κάνουμε την κυρία Μέρκελ μειοψηφία στην Ευρώπη.

Να την απομονώσουμε πολιτικά.

Να την νικήσουμε.

Για να δώσουμε αμέσως τέλος στη λιτότητα.

Για να ανακτήσουμε τη δημοκρατία.

Τις εργασιακές και κοινωνικές εγγυήσεις.

Για να ανακτήσουμε την Ευρώπη.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι.

Ή θα συνεχίσει με λιτότητα, ανεργία και φτώχεια για πολλά χρόνια.

Με λιγότερη Δημοκρατία.

Ή θ’ αλλάξει πορεία, με ανάπτυξη, δικαιοσύνη και αξιοπρεπή εργασία.

Με περισσότερη Δημοκρατία.

 

Γι’ αυτό, το δίλημμα της κάλπης σε όλη την Ευρώπη είναι σαφές:

Αριστερά ή λιτότητα.

Αριστερά ή Μέρκελ.

Γι’ αυτό.

Αυτήν τη φορά, δεν μας  φτάνουν μόνον τρεις ευρωβουλευτές από το Bloco.

Θέλουμε περισσότερους.

Θα εκλέξουμε περισσότερους.

Δεν θα εκλέξουμε μόνον τη Marisa (Matias), τoν João (Lavinha) και τoν Cláudio (Torres).

Θέλουμε να εκλέξουμε και τη Helena (Figueiredo).

Θέλουμε να εκλέξουμε κι άλλους.

Θέλουμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να πλημμυρίσει με ελπίδα.

Να γεμίσει με τις γυναίκες και τους άνδρες βουλευτές της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Μόνον τότε θα έρθουν καλύτερες μέρες για τους λαούς της Ευρώπης.

Είμαι, σήμερα, ανάμεσά σας.

Ως υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ως Έλληνας.

Για να αποτίσω φόρο τιμής στην Επανάσταση των Γαρυφάλλων.

Που, ακριβώς πριν από 40 χρόνια, άνοιξε το δρόμο της Δημοκρατίας στο Νότο της Ευρώπης.

Η Πορτογαλία, έστειλε, τότε, το δικό της μήνυμα ελπίδας και ανατροπής στην Ελλάδα.

Που έγινε πράξη, τρεις μήνες μετά.

Τον Ιούλη του ’74.

Και στην Ισπανία έγινε πράξη, αργότερα, το 1975.

Και είμαι, σήμερα, ανάμεσά σας για να σας διαβεβαιώσω:

Σαράντα χρόνια μετά.

Ότι η Επανάσταση των Γαρυφάλλων είναι παρούσα, είναι διαρκής. Γιατί εξακολουθεί να μας εμπνέει.

Εμπνέει τους κοινούς αγώνες μας να διώξουμε τους «άνδρες με τα μαύρα», όπως εύστοχα περιγράφετε την τρόικα στην Πορτογαλία.

Για να ανακτήσουμε την εθνική και λαϊκή κυριαρχία μας.

Για να τερματίσουμε τη λιτότητα και να ξανακερδίσουμε τη Δημοκρατία.

Γιατί ο αγώνας μας ενάντια στη λιτότητα είναι αγώνας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας.

Και Δημοκρατία σημαίνει υπεράσπιση του πιο αδύναμου.

Αλλά ακόμα κι αν φύγουν οι «άνδρες με τα μαύρα».

Τη μαύρη πολιτική της λιτότητας μόνον οι πολίτες μπορούν να τη διώξουν.

Και πρέπει να τη διώξουν με την ψήφο τους στις 25 Μαΐου.

Καταψηφίζοντας το πολιτικό μπλοκ του νεοφιλελευθερισμού.

Τους συντηρητικούς, τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες.

Που παρά τις διαφορές τους, συμφωνούν, ψηφίζουν και στηρίζουν από κοινού τη λιτότητα στην Ευρώπη.

Λένε ναι στη διαρκή δημοσιονομική προσαρμογή, που επιβάλλει το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο.

Πολίτες του Πόρτο,

Φίλες και Φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Στις εκλογές του Μάη είτε θα ηττηθούν οι υπεύθυνοι της κρίσης και θα ανατραπεί  οριστικά όλο το θεσμικό πλαίσιο της λιτότητας.

Είτε θα συνεχίσουν με ψέματα και υπεκφυγές να σκοτώνουν τους λαούς μας αλλά και το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης οι υπεύθυνοι της κρίσης.

Σήμερα μας λένε ότι δήθεν τα μνημόνια τελειώνουν.

Λένε ψέματα, γιατί τα μνημόνια δεν είναι ο δανεισμός αλλά το καθεστώς της κοινωνικής διάλυσης και της απορύθμισης που έφτιαξαν τέσσερα χρόνια τώρα στις κοινωνίες των χωρών μας.

Είναι το καθεστώς της διαρκούς λιτότητας, που θέλουν μάλιστα να θεσμοθετήσουν και στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες.

Αλλά εμείς δεν μπορούμε να παίζουμε με τις λέξεις.

Για να τελειώσουν πραγματικά τα μνημόνια και να ηττηθεί η λιτότητα πρέπει, στις ευρωεκλογές του Μάη, να ηττηθούν η κυρία Μέρκελ και οι σύμμαχοί της στην Πορτογαλία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία και αλλού.

Και όλοι αυτοί θα ηττηθούν με την ψήφο στην Αριστερά.

Στο Bloco, στον ΣΥΡΙΖΑ, στις λίστες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.

Για αυτό και στις εκλογές του Μάη ψηφίζουμε για κάτι πιο σημαντικό από την εκλογή ευρωβουλευτών.

Ψηφίζουμε για τη ζωή και το μέλλον μας.

Ή θα ηττηθούν αυτοί ή θα ηττηθούν οι λαοί.

 Πολίτες του Πόρτο,

Φίλες και Φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Αυτές τις μέρες, στις δύο χώρες μας, στην Πορτογαλία και την Ελλάδα, είμαστε θεατές σ’ ένα προεκλογικό θέατρο του παραλόγου.

Παρακολουθούμε σκηνές από το προεκλογικό «success story» της κυρίας Μέρκελ. 

Που κατασκεύασαν οι επικοινωνιολόγοι της, για να πειστούν οι γερμανοί ψηφοφόροι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική της πέτυχε.

Και να την ψηφίσουν.

Αλλά και για να κρυφτούν οι πολιτικοί σύμμαχοί της στις χώρες μας.

Ένα επικοινωνιακό καταφύγιο για τις ένοχες πολιτικές δυνάμεις, που έφεραν τα Μνημόνια.

Για το Σοσιαλιστικό κόμμα στην Πορτογαλία και το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.

Αλλά και για τις σημερινές συντηρητικές κυβερνήσεις που υπάκουα τα εφαρμόζουν.

Και, αντί για λύση στην κρίση, παρατείνουν την ίδια την κρίση.

Με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης», η οποία μεταλλάσσει τη δημοσιονομική κρίση σε ανθρωπιστική κρίση.

Λένε, όμως τώρα, οι χειροκροτητές της λιτότητας:

«Η πολιτική πέτυχε γιατί οι αγορές μας εμπιστεύονται.

Τα δύσκολα πέρασαν και πρέπει να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο για να μην χάσουμε ό,τι δήθεν έχουμε κερδίσει».

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί η πορτογαλική κυβέρνηση συζητά για προληπτική γραμμή πίστωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Και γιατί στην έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα, προβλέπεται  νέο δημοσιονομικό κενό και η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, έχει προσυμφωνήσει με τους δανειστές για νέο δάνειο και νέο Μνημόνιο;

 

 

Αλλά, φίλες και φίλοι, για ποια έξοδο από την κρίση και ποια σταθερότητα μιλούν οι κυβερνήσεις των δανειστών, στις χώρες μας;

Μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση, όταν:

 

▪     Το 2013: το ΑΕΠ της Πορτογαλίας πήγε 7 χρόνια πίσω, στο επίπεδο του 2006; Και της Ελλάδας 13 χρόνια πίσω, στο επίπεδο του 2000;

▪     Στα 4 χρόνια των Μνημονίων, η Ελλάδα έχασε εισοδήματα ύψους €40 δις, για να εμφανίσει το 2013 ένα προεκλογικό πρωτογενές πλεόνασμα της συμφοράς που έχει προπληρώσει – και, μάλιστα, πανάκριβα – ο ελληνικός λαός;

 

Είναι έξοδος από την κρίση η ουσιαστική στασιμότητα του ΑΕΠ – στην πιο αισιόδοξη εκδοχή – το 2014;

Ύστερα από σταθερή ύφεση τριών ετών στην Πορτογαλία και έξι ετών στην Ελλάδα;

Ή, μήπως, είναι σημάδι εξόδου από την κρίση – και δεν το έχουμε καταλάβει – η εκτόξευση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ και στις δύο χώρες, εξαιτίας της υφεσιακής λιτότητας των Μνημονίων;

Στην Πορτογαλία, από 94% το 2010 στο 129% το 2013.

Στην Ελλάδα, από το 129% το 2009 στο 175% το 2013.

 

Και επειδή, οι κυβερνήσεις που αποσταθεροποίησαν τις χώρες μας, αποσταθεροποίησαν τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας, προκάλεσαν ανασφάλεια, αβεβαιότητα, απόγνωση, φόβο και μιζέρια, επικαλούνται τώρα, προεκλογικά, την ανάγκη για σταθερότητα, ώστε να συνεχίσουν μετεκλογικά τη λιτότητα, αναρωτιόμαστε:

 Ποιοι τολμούν και μιλούν για σταθερότητα;

 

▪     Οι κυβερνήσεις που οργάνωσαν στα κρυφά τη δραματική περιπέτεια των Μνημονίων;

▪     Αυτοί που ευθύνονται για τη θρυαλλίδα της ανθρωπιστικής κρίσης; Για τα, περίπου, 2,5 εκατομμύρια των ανασφάλιστων στην Ελλάδα, χωρίς καμία ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη;

▪     Για την πρωτοφανή ανεργία. Η οποία, στη μεν Πορτογαλία καταγράφεται επίσημα στο 16%, στη δε Ελλάδα ξεπερνά το 27%; Ή με το σκάνδαλο της ανεργίας των νέων ανθρώπων, που ξεπερνά το 60% στην Ελλάδα και το 35% στην Πορτογαλία;

▪     Τολμούν και μιλούν αυτοί που με την πολιτική τους εξέθρεψαν την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό;

Σ’ αυτές τις συνθήκες που δημιούργησαν, θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει κοινωνική και οικονομική σταθερότητα;

Την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, και την ασφάλεια των εισοδημάτων και των κοινωνικών εγγυήσεων του κράτους, μπορούμε να αποκαταστήσουμε μόνον εμείς.

Εγγυητής τους είναι μόνον η Αριστερά.

Γιατί μόνον εμείς θα τερματίσουμε αμέσως τη λιτότητα.

Την ελεύθερη πτώση μισθών, συντάξεων.

Και θα αναχαιτίσουμε την ανθρωπιστική κρίση.

Το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν οι δεξιές κυβερνήσεις συνεργασίας στην Πορτογαλία και την Ελλάδα είναι ότι θα ξανακάνουν τα ίδια.

Ότι, αργά ή γρήγορα, θα μας βάλουν σε νέες μνημονιακές περιπέτειες.

Πολίτες του Πόρτο,

Φίλες και Φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Απευθυνόμαστε ειδικά στις νέες και τους νέους.

Γιατί, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ευρώπη, μια γενιά νέων ανθρώπων πιστεύει πως θα ζήσει χειρότερα απ’ ότι οι γονείς τους.

Όσες επενδύσεις κι αν προσελκύσουμε στο μέλλον, θα έχουμε χάσει την πιο σημαντική για το μέλλον.

Πρέπει να δράσουμε, όχι γι’ αυτούς, αλλά μαζί με αυτούς.

Και πρέπει να δράσουμε τώρα. 

Αγωνιζόμαστε για μία δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη.

Αγωνιζόμαστε για τον οικολογικό μετασχηματισμό της παραγωγής και τη μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού πλαισίου για τη μετανάστευση.

Θέλουμε, μαζί με το τέλος στη λιτότητα, την οριστική και βιώσιμη επίλυση της υπερχρέωσης της Ευρωζώνης.

 

Στο πλαίσιο μιας «Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το Χρέος».

Όπως η Διάσκεψη του Λονδίνου το 1953.

Που διέγραψε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Γερμανίας και συνέδεσε την αποπληρωμή του υπόλοιπου με «ρήτρα ανάπτυξης».

Γιατί, φίλες και φίλοι,  εμείς έτσι δημιουργούμε το μέλλον. Αλλάζοντας το παρόν.

Αντικαθιστώντας το φόβο με την ελπίδα.

Τη μιζέρια με την αισιοδοξία.

Όλες και όλοι μαζί δίνουμε ελπίδα στην αλλαγή.

Είμαι βέβαιος, ότι αυτό το συναρπαστικό αλλά συνάμα δύσκολο, ταξίδι της ελπίδας και της αλλαγής, στο οποίο είμαστε συνεπιβάτες, θα αποδειχθεί, στις 25 Μαΐου, μια ευχάριστη έκπληξη για τους λαούς της Ευρώπης και την Αριστερά.

Ψηφίζουμε Αριστερά.

Αλλάζουμε την Ευρώπη.

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι φυσικό φαινόμενο – ούτε και είναι ανίκητος.

Έχουμε τη βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα είναι η θετική έκπληξη των εκλογών του Μάη.

Έχουμε τη βεβαιότητα ότι το Bloco θα είστε η θετική έκπληξη αυτού του Μάη.

Θα ξεπεράσουμε τις προσδοκίες.

Το μέλλον της Ευρώπης είναι στην Αριστερά.

Αυτός θα είναι ο Μάης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Αυτός θα είναι ο Μάης της ελπίδας και της αλλαγής για την Ευρώπη.

Γεια σας και με τη νίκη».