"Δέκα μήνες δεν βλέπαμε το φως της μέρας" -Τι είπαν οι τέσσερις δημοσιογράφοι που απελευθερώθηκαν

Κρατούσαν στην αγκαλιά τους τα παιδιά και τις συντρόφους τους και «ρουφούσαν» ευτυχισμένοι κάθε στιγμή ελευθερίας, την οποία τόσο στερήθηκαν. Ομως, οι τέσσερις Γάλλοι δημοσιογράφοι που απελευθερώθηκαν έπειτα από ομηρεία δέκα μηνών θα χρειαστούν πολύ καιρό για να ξεχάσουν τα όσα έζησαν στη Συρία.

«Μείναμε δέκα ολόκληρους μήνες χωρίς να δούμε το φως της ημέρας. Επί ενάμιση μήνα ήμασταν αλυσοδεμένοι μεταξύ μας», είπε ο Φρανσουά Ντιντιέ, που μαζί με τρεις συναδέλφους του ήταν στα χέρια οργάνωσης που συνδέεται με την Αλ Κάιντα. «Σε μια εμπόλεμη κατάσταση τα πράγματα δεν είναι απλά, είτε πρόκειται για τροφή, για νερό, για ηλεκτρικό ρεύμα. Μερικές φορές οι μάχες ακούγονταν πολύ κοντά, χρειάστηκε να μετακινηθούμε πολύ γρήγορα, κάτω από απίστευτες συνθήκες», πρόσθεσε ο ρεπόρτερ του ραδιοφωνικού σταθμού Europe 1.

Οι τέσσερις άνδρες επέστρεψαν φανερά αδυνατισμένοι και κουρασμένοι στη Παρίσι, εκεί όπου τους υποδέχθηκαν οι οικογένειές τους και ο Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ. Ενας από αυτούς, ο Νικολά Ενέν, αφηγήθηκε την αποτυχημένη απόπειρά του να αποδράσει και μια «μακρά πορεία από κρατητήριο σε κρατητήριο», σε μια χώρα σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο, κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Ο πρόεδρος Ολάντ επανέλαβε από την πλευρά του ότι το Παρίσι δεν κατέβαλε λύτρα για την απελευθέρωση των δημοσιογράφων, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε προηγούμενο. «Ολα έγιναν μέσω διαπραγματεύσεων, μέσω συζητήσεων. Δεν θέλω να γίνω πιο συγκεκριμένος», τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι και άλλοι Δυτικοί πολίτες παραμένουν όμηροι στη Συρία.

Ο Ντιντιέ Φρανσουά και ο φωτορεπόρτερ Εντουάρ Ελιάς απήχθησαν στις 6 Ιουνίου 2013 ενώ βρίσκονταν βορείως του Χαλεπιού. Λίγες ημέρες αργότερα, κοντά στη Ράκα, έπεσαν θύματα απαγωγής ο Νικολά Ενέν, δημοσιογράφος του περιοδικού Le Point και ο ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ Πιερ Τορέ.

Οι τέσσερις εντοπίστηκαν από μια περίπολο του τουρκικού στρατού τη νύχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο κοντά στην τουρκική πόλη Ακτσάκαλε, στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, καταπονημένοι και με μακριές γενειάδες, τις οποίες είχαν ξυρίσει επιστρέφοντας στο Παρίσι.