Σήμερα στο Καπανδρίτι η κηδεία του Χρόνη Μίσσιου

Η κηδεία του Χρόνη Μίσσιου θα γίνει σήμερα Τετάρτη στις 2 μετά το μεσημέρι στο Μικροχώρι Καπανδριτίου.

Ο συγγραφέας των αφηγημάτων «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» και «Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε;» Χρόνης Μίσσιος άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Τρίτης 20 Νοεμβρίου, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 82 ετών.

Για τον θάνατο του Χρόνη Μίσσιου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας έστειλε το ακόλουθο συλλυπητήριο μήνυμα:

«Ο θάνατος του Χρόνη Μίσσιου αποτελεί σημαντική απώλεια όχι μόνο για τον Ελληνικό πολιτισμό και τα Γράμματα, αλλά για την Ελλάδα. Υπήρξε αυθεντικός ιδεολόγος και δημιουργός, τίμιος αγωνιστής σε ταραγμένα χρόνια, ένας σεμνός άνθρωπος που δίδαξε –πρώτα απ’ όλα– με το παράδειγμα της ζωής του. Η προσωπική του ηθική θα μας λείψει όσο και η σκέψη του. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους οικείους του».

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Στη ζωή του Χρόνη Μίσσιου αποτυπώνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της Αριστεράς της πατρίδα μας.
Γιός καπνεργάτη, δεν μπόρεσε να τελειώσει το δημοτικό για οικονομικούς λόγους, εντάχθηκε στην Αντίσταση τα χρόνια της κατοχής, κυνηγήθηκε στην διάρκεια του εμφυλίου, ενώ φυλακίστηκε και κατά τη διάρκεια της Χούντας.
Ο μοναδικός αυθεντικός λαϊκός και ανθρώπινος τρόπος γραφής του και το ανοιχτό του πνεύμα, τον έκαναν αγαπητό όχι μόνο στον κόσμο της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα.
Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά ή μέσα από τα βιβλία του, θα τον θυμόμαστε με συγκίνηση και θαυμασμό.
Η ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους δικούς του και σε όλους όσους τον αγάπησαν»

Για το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φ. Κουβέλης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Χρόνης Μίσσιος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής της Αριστεράς. Συνεπής στους αγώνες του (Εθνική Αντίσταση, καταδίκη εις θάνατον, πολυετής φυλακή και εξορία), συνεπής και στον αντιδογματισμό και στην ελευθερία της σχέσης του με την Αριστερά. Αναθεωρώντας διαρκώς την αντίληψή του για την πολιτική και αναζητώντας τη σύγχρονη Αριστερά και τα προτάγματά της, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στράφηκε περισσότερο στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Στα βιβλία του αποτύπωσε την εποχή του και τη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα με την ίδια ευθύτητα και αντισυμβατικότητα που χαρακτήριζε την πολιτική του διαδρομή.
Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του».

Το γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση

Ο Χρόνης Μίσσιος έφυγε, το έργο του θα μας συντροφεύει…

Ο Ελληνικός Πολιτισμός και το Οικολογικό Κίνημα στη χώρα μας αποχαιρετούν το Χρόνη Μίσσιο. Ο Μίσσιος, καταδικασμένος από το εμφυλιακό καθεστώς σε θάνατο στην ηλικία των δεκαεπτά χρονών, ποινή που ευτυχώς δεν εκτελέστηκε, παρέμεινε επί πολλά χρόνια πολιτικός κρατούμενος και εξόριστος στις τρεις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, όπου και έμαθε γραφή και ανάγνωση, αφού οικογενειακοί οικονομικοί λόγοι τον υποχρέωσαν να εγκαταλείψει το σχολείο στη Δευτέρα Δημοτικού.

Απελευθερωμένος από διώξεις αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, ο Μίσσιος εμφανίστηκε απόμακρος από τα τεκταινόμενα της Αριστεράς και έδωσε άλλες προτεραιότητες στη ζωή του. Στα ελληνικά γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε με το βιβλίο του “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς” το 1985, μια πρωτότυπη ιστορική καταγραφή και απεικόνιση της ταραγμένης μεταπολεμικής περιόδου ιδωμένη μέσα από την αυτοβιογραφία του. Συνέγραψε στη συνέχεια τέσσερα ακόμη μυθιστορήματα, ενώ έδωσε προτεραιότητα σε δράσεις προστασίας του περιβάλλοντος, της πανίδας και της βιοποικιλότητας.

Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του εγκαταστάθηκε στο Καπανδρίτι, έχοντας το ρόλο του “οικο-καλόγερου” και “κοσμοκαλόγερου”, όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του. Παρά τη σχετική απομόνωση από τα δρώμενα της καθημερινότητας, ο Μίσσιος συνέχισε ως τελευταία να είναι ενεργός, αρθρογραφώντας και δίνοντας συνεντεύξεις στον Τύπο και στα ηλεκτρονικά μέσα.

Πριν ένα χρόνο, στην τελευταία του συνέντευξη, ανέφερε χαρακτηριστικά:

“Σήμερα το σύστημα ασκεί τη βία στον εγκέφαλο. Κάνει λοβοτομή. Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να διαμορφώσει συνείδηση ο άνθρωπος. Ζει σ’ έναν ψεύτικο κόσμο, μια ψεύτικη ζωή. Υπάρχει καταναλωτισμός, διαφήμιση, τηλεόραση. Από τις δικές μας γενιές αφαίρεσαν την ποιότητα ζωής. Από τις σημερινές γενιές τους αφαιρούν την ίδια τη ζωή. Ο νέος άνθρωπος τι μέλλον έχει σε αυτή τη χώρα; Ακούει καθημερινά νούμερα, μνημόνια, χρεοκοπίες και τα ρέστα. Είναι δημοκρατία να έχουν συμβεί όλα αυτά τα τραγικά μετά την μεταπολίτευση, να έχει οδηγηθεί η χώρα σε υποδούλωση, σε εθνική υποτέλεια, τόσα σκάνδαλα, μίζες και να μην έχει πάει ένας άνθρωπος φυλακή; Ένας να μην έχει ζητήσει συγνώμη; Ένας ρε! Ποια δικαιοσύνη; Ποια δημοκρατία;”.

Και συνέχισε:
“Όταν ακούω για το πόσο πλούσιο κράτος είμαστε, επειδή ανακαλύψαμε πετρέλαια στο Αιγαίο και στο Ιόνιο με πιάνει κατάθλιψη. Θα τα καταστρέψουμε, όλα. Θα γίνουμε μια αποικία των πολυεθνικών του πετρελαίου. Φαντάζεσαι τις πλωτές δεξαμενές άντλησης στο Αιγαίο και τα βαπόρια να πηγαινοέρχονται;… Ακόμα και ακτιβιστές οικολόγοι οι οποίοι αναμφισβήτητα κάνουν μια σοβαρή δουλειά για να διαμορφωθεί μια οικολογική συνείδηση, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο πλανήτης μας έχει δύο περιβάλλοντα. Το φυσικό και το κοινωνικό. Το πρόβλημα είναι ότι το κοινωνικό ασκεί τέτοια καταστροφική πίεση στο φυσικό ώστε για να το προστατεύσουμε πρέπει να κάνουμε ανατροπές στο κοινωνικό. Για αυτό η οικολογία είναι επαναστατική. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι του..».

Και κατέληξε:
“Τι να κάνουμε; Να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας. Να ξαναεποικίσουμε τη γη μας. Να ξαναστήσουμε τη γεωργία μας. Έχουμε μια χώρα παράδεισο. Παράγουμε τα πάντα και τόσο εκλεκτά. Να γυρίσουμε στα χωριά μας, να ξαναδεθούμε με τη γη. Να πάνε στο διάολο οι δανειστές και τα χρέη μας. Τι θα κάνουν; Θα μας στείλουν τους πεζοναύτες; Θα υποφέρουμε, αλλά θα υποφέρουμε για μας και ό,τι δημιουργήσουμε θα είναι δικό μας πια.
…Η κρίση είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Ουσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας”.

Το γενικότερο «στίγμα» του πάντως το έδωσε σε παλιότερη συνέντευξη του:

“Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη, συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης.

Δεν είναι μια «πίστη» σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής…

Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Έχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας.”
Οι Οικολόγοι Πράσινοι συλλυπούνται τους οικείους του και ανακοινώνουν την πραγματοποίηση εκδήλωσης προς τιμήν του, στο πλαίσιο του 9ου συνεδρίου τους στις 8-9 Δεκεμβρίου. Το «Πράσινο Ινστιτούτο», πολιτικό ίδρυμα που συνδέεται με τους Οικολόγους Πράσινους, τιμώντας την προσωπικότητα, τους αγώνες και τις ιδέες του εκλιπόντα, αποφάσισε τη θέσπιση υποτροφίας “Χρόνης Μίσσιος” για διδακτορικούς φοιτητές που εργάζονται ερευνητικά πάνω σε θέματα Οικολογίας.