Ιστορία και εθνικός τραγέλαφος

Ο πόλεµος που έχει ξεσπάσει µε αφορµή τη σειρά «1821», για την προστασία µιας και µόνης εθνολαγνικής ερµηνείας της Ιστορίας, αναδεικνύει τη σύγχυση και τη φαιδρότητα µεθόδων και επιχειρηµάτων
Ηταν αναµενόµενο να ξεσπάσει ορυµαγδός γύρω από την προβολή της ιστορικής σειράς «1821» από τον Σκάι, όχι µόνο γιατί οι διαµάχες γύρω από την Ιστορία αποτελούν ένα σύγχρονο φαινόµενο στις περισσότερεςχώρες, αλλάκαι γιατί ειδικώς στηδική µας το πλέγµατων ευανάγνωστωνιδεολογικοπολιτικών σκοπιµοτήτων (ευρέος φάσµατος από την άκρα ∆εξιά ώς την Αριστερά) µε βάση τις οποίες διαµορφώθηκαν βολικοί εθνικοί µύθοι, πέραν της ιστορικής πραγµατικότητας, παρέµεινε ανεπηρέαστο παρά τη µεγάλη εξέλιξη της επιστήµης της Ιστορίας και των ιστορικών σπουδών.

Ετσι, αίφνης, η τηλεόραση από τη φύση ήδη τηςτεχνολογίας της γίνεται ο ισχυρός καταλύτης που προκαλεί τη βίαιηκαι υποχρεωτικήαντιπαράθεση τωνδύο προσεγγίσεων της Ιστορίας, όπως και ένα βιβλίο Ιστορίας για γυµνασιόπαιδες που πριν από λίγο καιρό είχε ξεσηκώσειτην µήνιν των εθνολάγνων.

Το αστείο αυτήν τη φορά, που ωστόσο αποτελεί και την καταθλιπτική απόδειξη της σύγχυσης στην οποία οδηγεί το έλλειµµα αυτογνωσίας που παράγει η κοµµατικοϊδεολογική προσήλωση σε µυθολογίες,είναι ότι χρησιµοποιήθηκε ακόµη και το facebook απ’ όπου αλιεύτηκε προσωπική, πλακατζήδικη συνοµιλία του αφηγητή της σειράς «1821» Πέτρου Τατσόπουλου και χρησιµοποιήθηκε ως ακλόνητο επιχείρηµα εναντίον της επιστηµονικότητας της σειράς. Πόσος καιρός πέρασε από την ταινία του Ολιβερ Στόουν όταν είχαν ξεσηκωθεί οι εγχώριοι υπερασπιστέςτου ανδρισµούτων εθνικών ηρώων γιατί έδειχνε λέει τον Μέγα Αλέξανδρο γκέι;

Ωστόσο, όλη αυτή η υπόθεση αναδεικνύει ακόµη µία παθολογία, το έλλειµµα µιντιακών κανόνων που πολτοποιεί τον δηµόσιο λόγο, καθώς το facebook χρησιµοποιείται ως πηγή κουτσοµπολίστικου «ρεπορτάζ». Ετσι αλιεύτηκε η εν λόγω πλακατζήδικη στιχοµυθία και αναγορεύθηκε πάραυτα σε «ιδεολογική άποψη» εθνοπροδοσίας. Μιαπαρόµοια ιστορίααφηγείται καιο Κούντερα στο «Αστείο» του, όταν κάποιος µεσούντος του σοβιετικού, σκληροπυρηνικού καθεστώτος κάνει µια πλάκα για τον Τρότσκι, για να γελάσουν, αλλά η µαζική κοµµατική τύφλωση δεν επιτρέπει τέτοιες χαλαρότητες και καταλήγει ο χιουµορίστας στη φυλακή για δέκα χρόνια.

Αυτό που επαναφέρει ωστόσο στο προσκήνιο ησειρά «1821»είναι τον διάλογο για την Ιστορία, η οποία παραµένει ο δρόµος για την αυτογνωσία ενός λαού.Και µόνοη υψηλήτηλεθέαση της σειράς αποδεικνύει ότι το ενδιαφέρον είναι µεγάλο. Αυτό προφανώς ανησυχεί εκείνουςπου αγωνίζονται να συντηρήσουν ως ισχυρό πολιτικόόπλο τον έλεγχοτης µνήµης. Ωστόσοκάθε άλλοπαρά ελληνικό φαινόµενο είναι. ΣτηνΙταλία η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι επέκρινε τα σχολικά βιβλία της ΙΣτορίας ως «µαρξιστικά», στην Αµερικήτου Μπους είχε ξεσπάσει πόλεµοςγια τη διατήρησητων αµερικανικών αξιών στη διδασκαλία της Ιστορίας, στην Ολλανδία –διαβάζουµε στον Αντώνη Λιάκο«Πώς τοπαρελθόν γίνεται ιστορία» – το υπουργείο Παιδείας συγκρότησε «κανόνα ιστορίας»για την εκπαίδευσητων Ολλανδών και των παιδιών τωνµεταναστών στις πατριωτικές αξίες της χώρας.

«Η ιστορική γνώση δεν µπορεί να απαντά σε επίκαιρα αιτήµατα», τόνιζε ο ιστορικόςΣπύρος Ασδραχάς. Αυτό είναι καιτο µεγαλύτερο πρόβληµα, η αιτίαγια τουςπολέµουςτης µνήµης που δεν υποδηλώνουν παρά τη χρήση τηςΙστορίας για εθνοκεντρικού και ταξικού τύπου σκοπιµότητες. Είναιγι’ αυτό άκρως διδακτικότο ανέκδοτο µετον πατέρα Ντανιέλ, τον επίσηµοιστοριογράφοτου Λουδοβίκου Ι∆’ που όταν ετοιµαζόταν να γράψει την Ιστορία της Γαλλικής Εθνοφρουράς οδηγήθηκεστη βασιλική βιβλιοθήκη όπου του έδειξαν 1.200

επίσηµα έγγραφα, τα οποία µπορούσαν να τουφανούν χρήσιµα. Εξέτασε όχι περισσότερο από µία ώρα κάποια από αυτά και µετά διακήρυξε ότι «όλα αυτά ήταν άχρηστα παλιόχαρτα, των οποίων δεν είχε διόλου την ανάγκη για να γράψει την Ιστορίατου». Το ζήτηµα δεν είναι ότι ο καθένας θέλει την «Ιστορία» του, αλλά πως ορισµένοι θέλουν να επιβάλουν την Ιστορία που τους βολεύει και η οποία εξυπηρετεί τις δικές του ιδιοτελείς σκοπιµότητες σε όλους τους υπόλοιπους.
http://www.tanea.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr