Δικτάτορες φίλοι της Δύσης

Το 42χρονο καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι τελείωσε με τον εξεγερμένο λαό να πανηγυρίζει πάνω από το νεκρό σώμα του άλλοτε ισχυρού ηγέτη της πιο πλούσιας πετρελαιοπαραγωγού χώρας της βόρειας Αφρικής, τη στιγμή που ο Δυτικός κόσμος παρακολουθούσε σοκαρισμένος τις άγριες εικόνες.

Η περίπτωση Καντάφι έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η εξουσία αποτελεί ακαταμάχητο διεργετικό για την ανθρώπινη φύση. Έχει μάλιστα την τάση να αναδεικνύει τις σκοτεινότερες ιδιότητες της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης: απληστία, εγωκεντρισμός και δίψα για έλεγχο των άλλων. Οι δικτάτορες, όμως, πρίν γίνουν δικτάτορες ήταν ηγέτες που καταχράστηκαν τη μαζική αποδοχή, εκμεταλλεύτηκαν την απεριόριστη εξουσία που τους δόθηκε αδιαφορώντας τις περισσότερες φορές για το κοινό καλό. Από τον Χίτλερ μέχρι τον Ίντι Αμίν Νταντά και από τον Πινοσέτ μέχρι τον Σαντάμ Χουσεΐν, οι σκοτεινότεροι δικτάτορες στην παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία, είχαν και την αποδοχή των υπόλοιπων ηγετών διατηρώντας από διπλωματικές μέχρι φιλικές και συμμαχικές σχέσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του ισχυρισμού είναι ο δικτάτορας της Ουγκάντα. Από το 1971 μέχρι το 1979 εκτός από τα τεράστια παλάτια και τα εξωφρενικά ντυσίματα, ο δικτάτορας της Ουγκάντα είχε τον τίτλο της «Αυτού Εξοχότης Αιώνιος Πρόεδρος, Στρατάρχης Αλ Χατζί Καθηγητής Ιντί Αμίν, VC, DSO, MC, Αφέντης Όλων των Ζώων της Γης και των Ψαριών της Θάλασσας, Κατακτητής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Αφρική Γενικότερα και της Ουγκάντα Ειδικότερα και μη εστεμμένος Βασιλιάς της Σκωτίας». Η άνοδος του Ιντι Αμίν στην εξουσία συνοδεύτηκε από εκτεταμένη εκκαθάριση στο στράτευμα, στην αστυνομία και στο δημόσιο τομέα. Αναλφάβητοι διοικούσαν γραφεία και υπουργεία. Η κατάσταση ήταν τόσο ανεξέλεγκτη ώστε στο στράτευμα υπήρχαν αξιωματικοί οι οποίοι έδιναν προαγωγή στον εαυτό τους. Η χειρότερη συνέπεια, όμως, της κυριαρχείας του Αμίν είναι ότι κάπου στις 300.000 άνθρωποι πέθαναν κατά την διάρκεια της βασιλείας του τρόμου. 
Το παρατσούκλι που ο ίδιος ο λαός του, του έδωσε είναι: ο Χασάπης της Αφρικής. Ο “πολιτισμένος” κόσμος της Δύσης, όμως, έκανε τα στραβά μάτια ισχυριζόμενος ότι αυτό το χάος ήταν το αντίτιμο για την ομαλοποίηση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης. Ως αποτέλεσμα αυτής της «εύνοιας» ήταν ο Ιντι Αμίν να περάσει 24 χρόνια πολυτελούς εξορίας στην Τζέντα, υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας.

Ο Φερντινάντ Μάρκος, ο δικτάτορας των Φιλιππίνων, αναζήτησε και εξασφάλισε καταφύγιο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μάρκος και η σύζυγος του έγιναν γνωστοί για τη χρόνια διαφθορά και καταπίεση που επέβαλαν στις Φιλιππίνες. Ο βίος τους ήταν προκλητικά σπάταλος και οι ίδιοι είχαν υπερβολικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Όταν οι Beatles έδωσαν συναυλία στη Μανίλα τον Ιούλιο του 1966, η πρώτη κυρία θέλησε να τους προσκαλέσει στο προεδρικό παλάτι. Όταν το γκρουπ δεν εμφανίστηκε και η απόρριψη της πρόσκλησης μεταδόθηκε σε τηλεοπτική μετάδοση, η Ιμέλντα εξοργίστηκε. Ξαφνικά η αστυνομική συνοδεία των Beatles εξαφανίστηκε, το αυτοκίνητο του συγκροτήματος δέχτηκε επίθεση από “οργανωμένες ομάδες”, η διαδρομή τους προς το αεροδρόμιο συνάντησε εμπόδια του στρατού και το αεροπλάνο τους μπόρεσε να απογειωθεί μόνο αφού πλήρωσαν φόρο “αποχώρησης από τη Μανίλα”.

Ο Περβέζ Μουσάραφ ήταν επικεφαλής του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1997 και πρόεδρος του Πακιστάν ως το 2008 όπου και εγκατέλειψε τη χώρα όταν ήρθε αντιμέτωπος με την απειλή της καθαίρεσης. Η Ευρώπη, όμως, δεν δίστασε να τον προστατέψει. Ο Μουσάραφ δέχτηκε τη φροντίδα του Λονδίνου όπου και εγκαταστάθηκε παρά την έκδοση εντάλματος σε σχέση με τον φόνο της Μπεναζίρ Μπούτο. Σήμερα δίνει διαλέξεις αντί 100.000 δολαρίων στη Δυτική οικονομική και κοινωνική ελίτ.

Όπως οι περισσότεροι δυνάστες, έτσι και ο Τσαουσέσκου εξέφρασε τη μεγαλομανεία του χτίζοντας το κολοσσιαίο Παλάτι του Κοινοβουλίου (Palatul Parlamentului) στο Βουκουρέστι. Τα 350,000 τετραγωνικά του μέτρα το καθιστούν το μεγαλύτερο κτίριο στην Ευρώπη και αποτελείται από οκτώ υπόγεια και 12 υπέργειους ορόφους.

Το γιγαντιαίο συγκρότημα έχει 2.000 δωμάτια και με σκοπό να δημιουργήσει χώρο για το κτίριο και την λεωφόρο που συνδέεται με αυτό, ο Τσαουσέσκου διέλυσε το ένα πέμπτο του κέντρου του Βουκουρεστίου, συμπεριλαμβανομένων και 19 Ορθόδοξων Χριστιανικών εκκλησιών, 6 συναγωγών και Εβραϊκών ναών, 3 Προτεσταντικών εκκλησιών και 30.000 σπιτιών. 
Ο Τσαουσέσκου εξασφάλισε πως σχεδόν όλα από τα εξαρτήματα του κτιρίου προέρχονταν από την Ρουμανία, ενώ για το όλο project χρησιμοποίησε τον απίστευτο αριθμό του 1 εκατομμυρίου κυβικών μέτρων Τρανσιλβανικού μαρμάρου. Παρόλα αυτά η Ρουμανία ήταν αρκετά εξωστρεφής επί ηγεμονίας Τσαουσέσκου. Το 1984 η Ρουμανία ήταν μια από τις τρεις χώρες του κομμουνιστικού μπλοκ που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες. Επίσης, ήταν η μόνη χώρα του κομμουνιστικού μπλοκ που είχε επίσημες σχέσεις με την τότε Ευρωπαική Κοινότητα, με την οποία μάλιστα υπέγραψε και δύο συμφωνίες. Η Γαλλία μάλιστα του απένειμε το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής για τη φιλειρηνική του.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν πρίν αποτελέσει ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της Δύσης και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε την απόλυτη στήριξη τους. Αν και ασκούσε την εξουσία με σιδηρά πυγμή και επέβαλε την κυριαρχία του στηριζόμενος στον τρόμο και τις δολοφονίες των αντιφρονούντων, ο Σαντάμ είχε την παρασκηνιακή υποστήριξη των ΗΠΑ, που είχαν επιλέξει να αγνοήσουν καταγγελίες για θηριωδίες, όπως την εκτέλεση 148 σιιτών στην Ντουτζάιλ -ως αντίποινα για την απόπειρα δολοφονίας του τον Ιούλιο του 1982-, ενέργεια για την οποία τελικά καταδικάσθηκε εις θάνατον, ή την εξόντωση 5.000 Κούρδων χωρικών στην Χαλάμπτζα το Μάρτιο του 1988.