Dum spiro spero

Σαν να κρατάς τον αέρα που αναπνέεις στο ίδιο σου το χέρι.
Ο αέρας δεν ανήκει σε κανέναν. Τι θα πει προστατεύται η υγεία; Μαζική «προστασία» του πλήθους με πρόσχημα την υγεία δύο φορές επιχειρήθηκε τα τελευταία 43 χρόνια στην Ελλάδα. Η χούντα που έβαλε τον ασθενή (Ελλάδα) στο «γύψο» και ο Γιώργος Παπανδρέου που έβαλε την Ελλάδα στην «εντατική» του ΔΝΤ. Όταν η εξουσία στερείται επιχειρημάτων καταφεύγει στην υγεία (σαν απειλή μαφιόζου μού ακούγεται). Εν προκειμένω, το υπουργείο Υγείας (μου διαφεύγει η πρόσφατη (μετονομασία του) επικαλείται την υγεία μας για να μας μάθει να αναπνέουμε. Τόσοι αιώνες ενατένισης και προσωπικής διαχείρησης της αίσθησης του χρόνου ήταν σε λάθος κατεύθυνση. Ο χρόνος είναι χρήμα. Γρηγορείτε (αγχωθείτε). Δεν μπορείτε να αρρωσταίνετε και να χάνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες τα λεφτά τους. Δεν έχετε τέτοιο δικαίωμα. Μια λεπτομέρεια. Η ζωή μου είναι η ελεύθερη επιλογή μου του πώς αναπνέω. Όπως γουστάρω. Όχι πόσα χρωστάω στις ασφαλιστικές. Άσε, που και να το πάρουμε με τη νεοφιλελεύθερη λογική, εκείνες μας χρωστάνε, αφού για μια ζωή εμείς πληρώνουμε. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Όχι; Είναι και το επιχείρημα για το παθητικό κάπνισμα. Καλά, ρε φίλε, που σε ενοχλεί ο καπνός μου, σκέφτηκες ότι είναι το τελευταίο που σε ενοχλεί, ανάμεσα στα άλλα, που σε κάθε βήμα σε ενοχλούν; Ας μη γελιώμαστε. Η υποχόνδρια λογική του παθητικού καπνίσματος εκφέρεται κατά κανόνα από καταπιεσμένους ανθρώπους, που μαθαίνουν να ζουν και να αντιλαμβάνονται τον κόσμο εφευρίσκοντας ενοχλήσεις. Φαινόμενο σύγχρονης βλακείας, σίγουρα. Αν δεν θέλεις να ενοχλείσαι, κατ’ αρχήν μην επιβάλλεις την ενόχλησή σου. Δεν σε υποχρεώνει κανείς να είσαι εκεί που ενοχλείσαι. Δεν βγάζεις άκρη όμως. Είναι τέτοια η πώρωση των λογής λογής υποχόνδριων, που δεν θα δεχτούν το λάθος τους. Το φασισμό που εκφράζουν. Και εκεί θα ενοχληθούν. Έστω. Και μαζί τους εμείς θα ζήσουμε. Ο κόσμος χωρά τους πάντες. Για τούτο και η επιλογή είναι η πλέον πραγματική αρετή της ελευθερίας. Αν δεν μπορείς να ζήσεις ελεύθερος, αν δεν μπορείς να επιλέξεις, μην καταπιέζεις τους άλλους που μπορούν. Η αυτοδιάθεση, υποχόνδριε αντικαπνιστή, σου λέει τίποτα σαν έννοια; Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους ιδιωτικούς δημόσιους χώρους (μπαρ, εστιατόρια, φουαγιέ θεάτρων και σινεμά κ.λπ.) να επιλέξουν. Στις δημόσιες υπηρεσίες ας υποστούμε την απαγόρευση. Εκεί δεν χωράει επιλογή και το κράτος είναι θεσμός φύσει υποχόνδριος… (Αν και οι δημόσιοι χώροι είναι εξίσου των καπνιστών και των αντικαπνιστών.) Το παρόν άρθρο γράφεται σε ένα μπαρ απόγευμα. Το αλκοόλ απουσιάζει, είναι νωρίς, το τσιγάρο μου, όμως, δίπλα καίει στο τασάκι. Τι να κάνουμε, εδώ δεν έγινε ακόμη Μεγάλη Βρετανία ή ΗΠΑ (παρότι πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν). Μου έρχεται στο νου μια γιαγιά, που έχω κάποτε επισκεφτεί. «Πάω έξω γιαγιά, να κάνω τσιγάρο.» «Κάτσε παιδί μου εδώ και κάπνισε. Πού να πας στο κρύο. Να σου ψήσω έναν τούρκικο να πιεις το τσιγάρο σου;» «Μα γιαγιά, δεν σε ενοχλεί;» Η γιαγιά κοιτάει απορημένη.

Υ.Γ. 1 (περί υποκρισίας): Το να απαγορεύονται τα τσιγάρα μας στους δημόσιους χώρους, ενώ αφήνονται εργοστάσια και αυτοκίνητα να σκοτώνουν τον πλανήτη, είναι ανάλογο του να φορολογούνται οι μισθωτοί και να μένουν τράπεζες και εκκλησία στο αφορολόγητο.
Υ.Γ. 2 (περί της βλακείας εκείνου που δενλέει να καταλάβει αυτό το κατά τα άλλα ανούσιο, ως προς τη χρησιμότητά του, μέτρο): Με την απαγόρευση οι εργαζόμενοι στους χώρους διασκέδασης δεν θα αναπνέουν μόνο άκαπνο οξυγόνο, θα χάσουν και τη δουλειά τους, αφού πολλοί χώροι θα κλείσουν.
Υ.Γ.3 (Προς τους λογής λογής υποχόνδριους): «όποιος βιάζεται, χέζεται».
Υ.Γ.4 (Άγραφος νόμος): Τσιγάρο και ψωμί δεν στερείς, ούτε από τον εχθρό σου.
http://konteinermag.blogspot.com/

Στο Θωμά Κιάο απαντά ο Γιώργος Πεντάζος
http://www.koutipandoras.gr/?p=2369

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr